اختلال افسردگی مداوم یا پایدار چیست؟ + نحوه درمان آن در کودکان و بزرگسالان

همان طور که می دانید، افسردگی یکی از بیماری های خطرناک است که ممکن است عواقب بسیار تلخی را به دنبال داشته باشد. این بیماری می تواند حتی فرد مبتلا را به خودکشی وادار کند.

البته اختلال افسردگی انواع مختلفی دارد. یکی از این اختلال ها، اختلال افسردگی مداوم یا پایدار است.

همان طور که از نامش پیداست، این اختلال افسردگی مداوم یا پایدار (دیس تایمی) مدت زمان زیادی، فرد را درگیر خود می کند و بدین ترتیب فرد نمی تواند از زندگی خود لذت کافی ببرد.

افراد مبتلا به این بیماری، در کارهای روزمره و فعالیت های اجتماعی خود با مشکلات زیادی مواجه می شوند؛ زیرا انرژی و نشاط کافی برای انجام مسئولیت های خود ندارند.

برای آشنایی بیشتر با این بیماری، علائم و علل آن توصیه می کنیم که حتما این مقاله را بخوانید.

اختلال افسردگی مداوم یا پایدار چیست؟

افسردگی پایدار یا مداوم، همان اختلال افسردگی اساسی و یکی از اختلالات روانی است؛ با این تفاوت که این اختلال خفیف تر، ماندگارتر و پایدارتر از آن است.

بیمارانی که به این اختلال مبتلا هستند، همیشه افسرده بوده اند؛ زیرا اکثر این افراد از دوران کودکی یا نوجوانی به این افسردگی مبتلا شده اند.

به طور کلی این نوع اختلال، ترکیبی از اختلال افسردگی خویی و اختلال افسردگی اساسی است.

در این نوع افسردگی، آشفتگی اشتها، کندی یا سراسیمگی حرکتی – روانی مشاهده نمی شود و در عوض برخی علائم خفیف و درون زاد در این بیماران مشاهده می شود.

علائم اختلال افسردگی مداوم یا پایدار کدامند؟

از مهم ترین علائم اختلال افسردگی مداوم یا پایدار (دیس تایمی) می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• وجود خلق افسرده در اکثر اوقات به ویژه در روزها
• احساس بی کفایتی
• احساس گناه
• تحریک پذیری
• خشم
• انزوا و دوری از جامعه
• از دست دادن علایق
• بی فعالیتی
• نداشتن بهره‌وری
• سستی
• خواب آلودگی
• تغییران وزن و اشتها
• عزت نفس پایین
• ناتوانی در تمرکز و تصمیم گیری سریع
• بی لذتی که معمولا صبح ها شدیدتر می شود.

تشخیص این بیماری حداقل به 2 سال زمان نیاز دارد و بیشتر بیماران علائم مرتبط با اختلال خواب، اشتها، مشکلات جنسی و… را دارند. این اختلال بیشتر در افرادی تشخیص داده می شود که دچار اختلالاتی مانند اختلال هراسی و اضطرابی هستند.

شیوع اختلال افسردگی مداوم چقدر است؟

اختلال افسردگی مداوم، ترکیبی از اختلال افسرده خویی و دوره افسردگی اساسی مزمن DSM5 است.

طبق آمار، شیوع سالانه آن در ایالات متحده حدود نیم درصد برای اختلال افسردگی مداوم و یک و نیم درصد برای اختلال افسردگی اساسی مزمن است.

علل اختلال افسردگی مداوم یا پایدار کدامند؟

هنوز علت دقیقی برای بروز این اختلال مشخص نشده است؛ اما برای این اختلال نیز علل های زیادی وجود دارند، که در بروز یا پیشرفت آن کمک می کنند.

این علت ها عبارتند از:

• عدم تعادل شیمیایی در مغز
• سوابق خانوادگی و وراثتی
• حوادث استرس‌زا مانند بروز مسائل اقتصادی
• آسیب فیزیکی به مغز مانند ضربه مغزی
• سوابق برخی اختلالات روانی مانند اختلال اضطرابی یا اختلال دو قطبی
• بیماری های مزمن جسمی مانند بیماری های قلبی یا دیابت
• تجربه های دردناک در زندگی مانند از دست دادن عزیزان

اختلال افسردگی مداوم چگونه تشخیص داده می شود؟

متخصص بهداشت روان، علائم فرد را چک کرده و در مورد شرایط فرد سوالاتی را می پرسد. این سوالات در مورد شرایط خود فرد یا خانواده او بوده و در صورتی که علائم در دراز مدت باقی بمانند، اختلال تشخیص داده می شود.

البته مشخصه این بیماری، دوره هایی از افسردگی است که نسبت به علائم افسردگی اساسی شدت کمتری دارند. افرادی که به این نوع اختلال مبتلا هستند، هرگز دوره ای با خلق سالم ندارند.

در نیمی از بیماران، علائم این اختلال به صورت آرام و مزمن پیش از 25 سالگی شروع می شود. در صورتی که این علایم مورد توجه قرار گیرد و زود تشخیص داده شود، درمان اثر مثبتی بر آن دارد.

ویژگی های همراه با افسردگی مداوم

با این ویژگی ها نیز می توان پی به اختلال افسردگی مداوم برد:

1. نوعی اضطراب و حس ناراحتی که فرد احساس بیقراری دارد و نگران است اتفاق بدی بیفتد.
2. در این افراد خصوصیات مختلط ایجاد می شود مانند عزت نفس کاذب یا بزرگ منشی، ولخرجی یا سرمایه گذاری احمقانه، افزایش انرژی یا فعالیت هدفمند، پر حرفی، پرش افکار، بی احتیاطی جنسی و کاهش نیاز به خواب. باید اشاره کرد که وجود سه نوع خصوصیت کافی است.
3. ویژگی های مالیخولیایی شامل لذت نبردن از هیچ فعالیتی و واکنش ندادن به محرک های لذت بخش

علاوه بر موارد بالا، ۳ مورد یا بیشتر از نشانه های زیر نیز باید در فرد وجود داشته باشد:

• احساس یاس و ناامیدی
• اندوه عمیق
• خلق افسرده
• کج خلقی یا خلق پوچ
• افسردگی که هنگام صبح بدتر می شود.
• بی اشتهایی یا کاهش وزن قابل توجه
• زود بیدار شدن صبح (حداقل 2 ساعت قبل از معمول)
• کندی یا سراسیمگی روانشناختی – حرکتی قابل توجه
• احساس گناه بیش از حد یا نامناسب
• ویژگی های روان پریشی
• ویژگی های کاتاتونی
• ویژگی های الگوی فصلی همراه با دوره‌ی افسردگی اساسی مداوم
• غالب بودن ویژگی های نامتعارف در اکثر روزهای دوره‌ی افسردگی
• همراه با ویژگی های همخوان و ناهمخوان با خلق
• همراه با شروع پیش از زایمان

راه های درمان بیماری اختلال افسردگی مداوم یا پایدار کدامند؟

برای درمان افسردگی مداوم راه های گوناگونی وجود دارد. این راه ها در ادامه توضیح داده‌ایم.

1- تغییر سبک زندگی

سبک زندگی سالم در درمان بیماری های جسمی و روانی نقش بسیار مهمی دارد؛ بنابراین برای داشتن یک زندگی سالم و روحیه ای پرنشاط، باید سعی کنید که سبک زندگی مناسب را دنبال کنید.

2- درمان ACT (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد)

در این نوع درمان، درمان گر به بیمار کمک می کند تا با کمک تمرین، استعاره و تناقض، هر چیزی را که از کنترل او خارج است، بپذیرد و برای داشتن زندگی پربارتر متعهد باشد.

3- درمان CBT (درمان شناختی – رفتاری)

در این روش درمان، درمانگر بر رفتار، افکار و احساسات فرد متمرکز می شود و به بیمار کمک می شود که افکار مثبت و الگوهای کاربردی صحیح را جایگزین افکار و اعمال اشتباه کند.

همچنین فرد بتواند مهارت های اجتماعی و کنترل خشم به فرد آموزش داده می شود.

4- دارو درمانی

در مواردی به بیمار داروهای ضد افسردگی تجویز می شود؛ این داروها عبارتند از:

• داروهای بازدارنده منوآمین اکسیداز (Monoamine oxidase) مانند: فنلزین (Phenelzine) و ترانیل سیپرومین (Tranylcypromine) و…
• داروهای بازدارنده انتخابی برای تکرار جذب سروتونین مانند: فلوکستین (Fluoxetine)، سرترالین (Sertraline)، ترازودون (Trazodone)، سیتالوپرام (Citalopram) و…
• داروهای سه حلقه ای مانند: ایمی پرامین (Imipramine)، نورتریپتیلین (Nortriptyline)، دزپپرامین (Desipramine)، آمی تریپتیلین (Amitriptyline) و…
• داروهای بازدارنده نوراپی نفرین و سروتونین مانند: دولوکستین (Duloxetine)، ونلافاکسین (Venlafaxine) و…

5- روش های درمانی دیگر

مانند ماساژ درمانی، درمان بین فردی، تقسیم مسئولیت ها، اسناد دهی مجدد و…

سخن آخر

اختلال افسردگی مداوم یا پایدار، یکی دیگر از اختلالات روانی است که در بین کودکان و نوجوانان نیز مشاهده می شود.

این بیماری در مقایسه با اختلال افسردگی اساسی علائم خفیف تری دارد و به صورت مزمن ادامه پیدا می کند؛ به طوری که فرد هیچ گاه در زندگی خود دوره سالمی را به خاطر ندارد.

افراد مبتلا به این بیماری در طول زندگی خود سست و بی انرژی هستند و از زندگی لذت چندانی نمی برند؛ بنابراین این اختلال باید به سرعت تشخیص داده شده و درمان شود.

ما در این مقاله سعی کردیم شما را با اختلال افسردگی مداوم یا پایدار آشنا کنیم. در صورتی که در زمینه این بیماری و راه های درمان آن به مشاوره نیاز داشته باشید، می توانید با کارشناسان ما در موسسه هم اندیشان در تماس باشید.

برای استفاده از خدمات مشاوره تلفنی هم اندیشان می توانید با شماره 9099071985 تماس بگیرید.

سوالات متداول

شیوع اختلال افسردگی مداوم یا پایدار به چه صورت می باشد؟

شیوع این بیماری در 1 سال در آمریکا حدود 0.5 درصد و شیوع اختلال افسردگی اساسی مزمن حدود 1.5 درصد برآورد شده است. یعنی اینکه این بیماری نسبت به افسردگی اساسی شیوع کمتری دارد.

آیا هر گونه علامتی نشان دهنده افسردگی مداوم یا پایدار است؟

خیر؛ اگر علائم دو سال ادامه داشته باشد، نشان دهنده افسردگی مداوم یا پایدار است.